ik zeg het hardop tegen mezelf;
ik heb fibromyalgie
deze diagnose is 4 jaar geleden gemaakt op klachten die al meer dan 15 jaar bestaan
in eerste instantie was ik heel blij dat er eindelijk een naam bij alle klachten hoorde
want zeg nou zelf....je geloofd je eigen lijf niet meer toch?
alles doet zeer
artsen hebben geen antwoord
therapieën lossen niets op
medicijnen doen weinig of niets
je klachten worden alleen maar erger
je wordt er zooooo moe van!!!
en het ergste van alles....de buitenwereld
alsof je alle klachten bedenkt en doet alsof het zo erg is
ze zien toch zelf dat je alles nog zelf doet
je verzorgt je kinderen, je huishouden, je doet boodschappen, je gaat gezellig koffiedrinken bij vrienden/familie
soms werk je er ook nog bij
maar het gaat om wat ze niet weten...
wat doen ze zelf als de verplichtingen van de dag zijn afgewerkt?
ik lig als een zombie naar de tv te staren
gaan ze nog lekker sporten na het werk?
ik ben afgepeigerd van een dag doorkomen, sporten? als ik al ga ben ik al moe voor ik begin..
geen ideale teamplayer, geen motivatie in een individuele sport
gezellig een weekendje weg met de kinderen
ik zou het héél graag willen, maar in het weeekend heb ik mijn rust nodig om bij te komen van de afgelopen week en voor te bereiden voor de komende week
wanneer ik wél ga ben ik ruim een week van slag, met als minst erge van alles ...een vreselijk slecht humeur
de eerst volgende keer dat het weekendje weg ter sprake komt kunnen ze beter zonder mij gaan
een gezellig dagje winkelen met vriendinnen
jaaaa, dat lukt wel!!
maar vraag de volgende dag, eigenlijk al direct bij thuiskomst, niet of ik nog íéts kan doen
hoe leuk en gezellig het ook is geweest de inpackt dat het heeft op de volgende dagen is groots
dus ja, het lukt wel, maar wel
--met een planning vooraf
--en achteraf
--iedereen moet even rekening houden met..
maar dit hele verhaal komt vast de meeste fibro patienten wel bekent voor
en hopelijk ben je net als ik
ik weet wel dat ik het heb maar daarom hoef ik er nog geen 24 uur mee te leven!!!
want ondanks dat alles wat ik opgeschreven heb echt wel waar is, is het natuurlijk niet zo dat ik een zielig hoopje mens ben
in tegenstelling!!
ik ga als fibro patient om met mijn leven zoals ik wil
als ik iets leuks wil doen...doe ik dat
wanneer er van mij verwacht wordt dat ik ergens mee help...doe ik dat
de gevolgen van alle activiteiten zijn voor mijn rekening
en natuurlijk houd ik rekening met mijn huisgenoten, zij mogen van mij verwachten dát ik rekening houd met hen, net als dat ik dat van hen mag verwachten
doordat mijn eigen vechtlust om een zo normaal mogelijk leven te hebben erg hoog op mijn proriteitenlijst staat heb ik mezelf geleerd om een zo stabiel mogelijk leven te leiden
dat betekende wel dat ik geen spontane uitjes meer kon doen en op mijn aktieve dagen moest ik mezelf dwingen het toch rustiger aan te doen,
zodat mijn slechte dagen minder slecht werden...ik had weer een lijn in mijn dagen, meestal kon ik vooraf zeggen of iets wel of niet zou lukken die dag
sinds een paar maanden gebruik ik de drink gel van Aloë Vera van de FLP
sindsdien ben ik veel minder moe en kon ik eerder maar 1 aktiviteit per dag doen
nu lukken me meerdere dingen per dag
de gells/lotions helpen mij door de dag heen als ik weer eens zeer pijnlijke spieren heb
deze hoef ik dus alleen maar te gebruiken in geval van nood
voor meer informatie hierover kun je mijn blog over deze wonderplant lezen
http://aloeveraweetjes.blogspot.com/
http://www.forumplein.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten